prologHaleyLato 1996Heart’s Bend, TennesseePopołudniowy wiatr potargał drzewa oblepione letnią zielenią, przynosząc ze sobą zapach deszczu i popychając ku sobie złowieszcze czarne chmury, przypominające skaliste pasma górskie. Haley, trzymając w ręku wafelek z lodowym czekoladowo-waniliowym zawijasem, spojrzała w niebo i porzuciła rower na skraju parku Gardenia.– Tammy, będzie padać. Pośpiesz się! – Haley zerknęła przez ramię w stronę ich „fortu”, opuszczonego budynku, w którym dawniej mieścił się salon sukien się wiatr i basowy grzmot rozbrzmiał w parku. Haley zadrżała, podkurczając palce stóp w japonkach.– Tammy!– Zaraz! Jeszcze czekam na lody z od samego początku polubiła Tammy, która była najładniejszą dziewczyną w klasie.– To weź zwykłe czekoladowe. – Trzask pioruna przyklasnął propozycji Haley, dorzucając jeszcze liźnięcie błyskawicy dla bardziej dramatycznego efektu.– Ale ja lubię te z polewą.– stojąca przy budce z lodami, wzruszyła tylko ramionami. Z uśmiechem wyciągnęła rękę, kiedy Carter Adams w końcu podał jej gotowe lody przez okienko. Haley nie znosiła Cartera. Przyjaźnił się z jej najstarszym bratem, Aaronem, i za każdym razem, gdy przychodził do ich domu, droczył się z nią i znęcał nad nią, póki nie zaczynała do pokoju wpadała mama: – Haley, na litość boską, bądź cicho. Co tak wrzeszczysz?A czy Aaron kiedyś się za nią wstawił? Albo czy Carter przyznał się, że się nad nią znęcał? Oczywiście, że nie. Kiedy Haley dorośnie, będzie bronić innych. Pomagać ludziom. Wstawiać się za musi mieć pojęcie o samoobronie, kiedy ma czterech starszych braci. Byli w porządku, ale tylko wtedy, kiedy nie zachowywali się jak chłopcy.– Gdzie chcesz iść? – Tammy usiadła na ławce i kiwnęła na Haley, żeby do niej dołączyła. Jednocześnie ostrożnie zlizywała końcówką języka topniejące waniliowe lody, które wyciekały spod czekoladowej polewy. – Idziemy do ciebie? Możemy pograć w „Mario”.– Nie… już grałyśmy. A poza tym, teraz będzie tam jeden z moich braci. – Haley rzuciła okiem za siebie, na ich fort w starym salonie ślubnym. – A może pójdziemy do ciebie?Haley wolała schludny i cichy dom Easonów. Tammy była jedynaczką; miała więc go całkowicie do swojej dyspozycji, łącznie z włas­ną łazienka! Haley musiała dzielić ją z dwa lata starszym Sethem i cztery lata starszym Willem, dlatego mama mówiła, że to łazienka Jasiów i Małgosi. Ale starczało w niej miejsca tylko dla dwóch Jasiów. Pewnego dnia Haley będzie bronić innych i będzie miała całą łazienkę dla siebie. Koniec kropka.– Twoi bracia są mili.– Mili? Pomieszkaj z nimi, a zobaczysz. – Haley zmarszczyła nos. – Są głośni i brzydko pachną. I to ich głowami zagrzmiało i spadło kilka kropel deszczu. W koszyku zawieszonym na rowerze Tammy zapiszczał pager.– To mama – powiedziała, walcząc z topniejącymi lodami, spływającymi po serwetce, w której trzymała wafelek. Sięgnęła po pager. – trójka. Trójka oznaczała: „Uważaj na siebie”. Z reguły pani Eason wysyłała jedynkę, która oznaczała: „Wracaj do domu”.Nad rozległym parkiem w centrum miasta i głównym placem Heart’s Bend zapadła ciemność. Wiatr przygnał ciężkie krople deszczu, a granatowe niebo nagle przeszyte zostało ostrzem poczuła dreszcze. – Schowajmy się lepiej w jakimś bezpiecznym miejscu. Mama będzie mnie później wypytywać.– Chcesz pójść do fortu? – Haley machnęła ręką, wskazując na opuszczony gdyby na jej sygnał niebiosa rozwarły się, wylewając z siebie hektolitry deszczu. Tammy upuściła lody; krzycząc i śmiejąc się porwała swój rower z chodnika.– Chodźmy!– Czekaj na mnie. – Haley, nadal trzymając wafelek w dłoni, wskoczyła na rower i popedałowała, ile sił w nogach, wzdłuż First Avenue. – Juhuuuuuuu! – pochyliła głowę, starając się osłonić przed kłującymi kroplami deszczu, które chłodziły jej rozgrzaną, lepką przez ulicę na czerwonym świetle i wjechała na krawężnik Blossom Street. Porzuciwszy rower w cieniu starego dębu, musnęła dłonią zwisający bluszcz i pognała za Tammy w kierunku werandy na tyłach zderzały się ze sobą, wypowiadając sobie wojnę, wymachując świetlnymi mieczami i skrapiając Heart’s Bend bitewnym potem. Dziewczęta wbiegły na werandę i padły jak długie na drewnianą zerwała się na równe nogi i zawisła na drzwiach, zahaczywszy przedramię o wątłą ramę drzwi z moskitierą.– Cha, cha, cha, teraz nas nie dopadniecie!– Chodź już, wejdźmy do środka! – Tammy w wiadomy sobie sposób poszarpała gałkę, poluzowując zamek tylnych drzwi, i wślizg­nęła się do weszła za nią, zatrzymując się przy pomieszczeniu, które mama nazwałaby pokojem kredensowym. Gdy strzepnęła deszcz ze swoich prostych blond włosów, poczuła, że ogarnął ją spokój, który panował w sklepie. Mówił coś do Haley, coś, czego nie rozumiała, ale zdecydowanie czuła. Tak jak zawsze miała wrażenie, jakby znalazła się w nazywał to szóstym zmysłem. Cokolwiek to znaczyło. Haley wiedziała, że istnieje czas, przestrzeń i jeszcze coś, co jest poza widzialnym światem. Ta świadomość była elektryzująca. I jednocześnie przerażająca.– Patrz, nie chce się odczepić. – Tammy, śmiejąc się, machała dłonią przed twarzą Haley, starając się strzepnąć kawałek białej serwetki, który przykleił się do jej oderwała serwetkę od dłoni przyjaciółki i wcisnęła ją do kieszeni. Nie chciała tu śmiecić – w przeciwieństwie do tych, którzy próbowali otworzyć biznes w tym miejscu po zamknięciu salonu sukien ślubnych. Szkoda, straszna szkoda, że ludzie nie potrafili uszanować tego miejsca i wszystkiego, co ono miała dopiero dziesięć lat, ale znała już historie panien młodych, które przewinęły się przez ten sklep, opowieści o pannie Corze i o tym, ile dobrego ona zrobiła. Temu miejscu należał się szacunek.– Pobawmy się w panny młode. – Tammy wbiegła po szerokich, ciężkich schodach. Rzeźbiona i wijąca się poręcz przywodziła Haley na myśl wielki pałac. Tym właśnie był dawniej ten sklep dla Heart’s Bend i dla dziewcząt, które wychodziły za mąż. – Haley, tym razem ty będziesz panną młodą. Stań… tam i zejdź po schodach.– Na antresoli?– Tak, właśnie tam. – Tammy zlizała czekoladę z palców, po czym wytarła dłoń w szorty. – Przypomnij mi, skąd ty wiesz, że to się tak nazywa?– Mama o tym wspomniała, jak oglądałyśmy jakiś dokument. – Haley udała, że chrapie. Mama miała bzika na punkcie edukacji; wszystko, co robiła rodzina Morganów, musiało mieć walory „edukacyjne”. Do pewnego czasu nawet prezenty na Boże Narodzenie. Na szczęście tata położył kres obsesji mamy w czasie była lekarzem, a tata inżynierem. Siedzieli do późna w pracy, dlatego zatrudniali pokojówko-kucharkę Hildę i nianię Tess. Były w porządku, choć nieco zrzędliwe. Gdy Haley niedawno poprosiła, żeby któraś z nich pomogła jej upiec ciasto, wyrzuciły ją z domu.– Idź popływaj. W ogrodzie macie wielki basen, a wszyscy siedzicie w domu. Skandal, po prostu skandal. Za moich czasów…Opowieści Hildy o „jej czasach” zawsze sprawiały, że Haley i jej bracia wyparowywali z domu w wyglądała codzienność w domu Morganów. Tata i mama wracali każdego wieczoru na wspólną kolację, bo mama wyznawała zasadę, że członkowie rodziny powinni jadać razem. Ale przy posiłku musieli rozmawiać o czymś mądrym. Mama stale powtarzała: „Edukacja to podstawa”.Ale czy tylko? Równie ważne były noworoczne postanowienia. Kolejny straszak mamy. W sylwestrowy wieczór każdy musiał wyznaczyć sobie jakiś cel na kolejny rok. Zmuszała wszystkich, aby usiedli, zastanowili się i zapisali na kartce, co chcą osiągnąć. Tata jej przyklas­kiwał. Więc nie można było się już z tego trzy ostatnie lata celem Haley było „dostać szczeniaka”. Ale jak dotąd nie miała ani jednego. Po co było to wyznaczanie celu, skoro rodzice nie pomagali jej go osiągnąć?– To jesteś tą panną młodą czy nie? – zapytała Tammy. – Ja byłam ostatnio. Teraz moja kolej, żeby być wbiegła po schodach. Wolałaby być właścicielką. – Dobra, ale za kogo wychodzę?– A za kogo chcesz?– Za nikogo. Mówiłam ci, chłopcy skrzywiła się. – To udawaj, że nie śmierdzą. To za kogo? – Pokręciła gałką drzwi do magazynu pod mansardowym oknem. Lubiły udawać, że w środku ukryte są suknie drzwi, jak zawsze, były do głowy przychodził tylko jeden chłopak, który nie działał jej na nerwy. Zerknęła na swoją przyjaciółkę stojącą w strumieniu światła wpadającego przez okna na antresoli. – To może za Cole’a Dannera?– Za Cole’a? – Tammy westchnęła ciężko, patrząc na nią z dezaprobatą i opierając rękę na biodrze. – On jest mój.– Ojej, przecież nie chcę go tak naprawdę. Tylko na niby. Jest najprzystojniejszy w klasie i z tego, co wiem, to najmniej śmierdzi.– Dobrze, skoro tylko na niby, to się zgadzam. Ale jak dorośniemy, to ja go zaklepuję.– Cole’a? A weź go sobie. Ja wyjdę za mąż dopiero, gdy już będę naprawdę stara. Gdy będę miała jakieś trzydzieści, a może nawet czterdzieści roześmiała się. – Ale obiecujesz, że będziesz moją druhną?– Obiecuję! – Haley dla swojej najlepszej przyjaciółki zrobiłaby ich głowami nadal słychać było odgłosy burzy. Ale ściany starego salonu ślubnego trwały Haley ze strony taty i jej przyjaciółka, pani Peabody, kupiły tu kiedyś swoje suknie ślubne. Mama poznała tatę – wówczas studenta politechniki – w Bostonie, podczas swoich studiów medycznych. Pobrali się w urzędzie. W przeciwnym razie mama także kupiłaby swoją suknię ślubną u panny tak Haley to sobie wyobrażała. Choć miała dopiero dziesięć lat, była bardzo przywiązana do i mama przeprowadzili się z powrotem do Heart’s Bend, kiedy Haley miała dwa lata. Chcieli być bliżej rodziny i uciec przed zimnem. Mama założyła tu swoją klinikę medycyny sportowej. Z tego, co Haley widziała, była całkiem sławna. Zjeżdżali się do niej sportowcy z różnych stron.– Musisz mieć welon. – Tammy chwyciła kawałek starej gazety, wygładziła go na podłodze i położyła na głowie śmiała się, robiąc uniki tak, że biało-czarny welon ciągle spadał jej z głowy. – Jeśli wrócę do domu z wszami, mama wpadnie w furię. – Przesunęła się nieco w stronę dwupiętrowych schodów. – Chodź, pomyszkujemy na górze. Może znajdziemy coś, co się nam piętro było strasznie zagracone; zastawione pudłami i starym sprzętem komputerowym. Tapety odłaziły ze ścian, podłoga była pokryta gnijącą wykładziną, a łazienka w wzdrygnęła się. – Ciarki mnie przechodzą. Wróćmy na Haley dostrzegła, że coś wystaje zza krawędzi wykładziny. Pochyliła się i opuszkami palców delikatnie wyciągnęła czarno-białą przykucnęła obok niej. – Hej, to jest panna Cora. Widziałam jej zdjęcie w gazecie.– Wiem. Pamiętam. – Haley spojrzała w górę, w stronę zawilgoconego mieszkania. – Myślisz, że tam mieszkała?– Mam nadzieję, że nie. zapatrzyła się w oczy kobiety, w których kryła się jakaś tajemnica, tęsknota. Dziewczynka poczuła w brzuchu dziwny skurcz. Przeszył ją dreszcz. Znów jej szósty zmysł dawał o sobie znać. Znowu poczuła coś, czego nie mogła zobaczyć.– Zobacz, klamerki. I kawałek tiulu. Z tego zrobimy ci welon. – Tammy trzymała w dłoniach znalezione skarby, stojąc przy regale na książki.– Udawajmy po prostu, że mam sukienkę i welon. – Haley nadal wpatrywała się w twarz ze zdjęcia. Panna Cora nie była zbyt ładna, ale miała życzliwą twarz i staromodną fryzurę, jak te na fotografiach babci. Z jej oczu biła ciekawość. I smutek. Tak, zdecydowanie o niej tyle dobrych rzeczy. Czy lubiła prowadzić salon sukien ślubnych? Czy – tak jak Haley – miała dużo braci? To na pewno jest powód do smutku. Czy była jedynaczką, tak jak Tammy?– Hal, chodź już, zanim mama każe mi wracać do grzmot jakby potwierdził wolę Tammy. Haley wcisnęła więc zdjęcie do kieszeni spodenek i zbiegła na dół.– Zmieniłam zdanie. Ty będziesz panną młodą. A ja będę właścicielką sklepu, panną Corą.– Panną Corą?– A czemu nie? Tak na niby. A skoro Cole ma być panem młodym, to lepiej, żebyś ty była panną młodą. Wyjdziesz za niego szybciej, niż ja kiedykolwiek wyjdę za wróciły na antresolę, Haley szybko weszła w swoją rolę, zbiegając po schodach do holu. – Och, dzień dobry, pani Eason. Pani córka właśnie przymierza welon. – Udała, że otwiera frontowe drzwi, które w rzeczywistości były zamknięte na cztery spusty. – Proszę z gracją przeszła się po antresoli, a potem powoli zaczęła schodzić po schodach, mrucząc marsz weselny. Haley zdmuchnęła sobie grzywkę z czoła. Rozgrzane powietrze w salonie sprawiało, że się pociła, a kurz oblepiał jej skórę.– Pani Eason, czyż ona nie jest piękna? – Haley przeskoczyła nieistniejącą linię i przyciskając dłonie do policzków, weszła w rolę matki Tammy. – Och, zaraz się rozpłaczę. Zaraz się rozpłaczę. – Powachlowała twarz dłońmi. – Kochanie, wyglądasz wprost przepięknie. Przecudownie…Tammy uformowała na głowie swój gazetowy welon, uniosła spódnicę nieistniejącej sukni i zaczęła szczebiotać, jak to nie może się już doczekać, by wyjść za Cole’a tylko to powiedziała, trzasnął piorun. Tak głośno i odważnie, że aż zatrzęsły się szyby w oknach. Tammy ze strachu padła w ramiona na podłogę, zataczając się ze śmiechu, rozkładając ręce na drewnianej, zniszczonej podłodze. Po chwili zapadła cisza, a Haley wpatrzyła się w wysoki sufit.– Może pewnego dnia kupimy ten sklep? – Wzięła Tammy za rękę. – Pójdziemy do college’u, a potem może wstąpimy do piechoty morskiej czy coś w tym stylu…– Piechota morska? Ja tam nie idę do żadnej piechoty – zaprotestowała Tammy. – Ale mogę poprowadzić z tobą ten sklep.– Tylko najpierw pozwiedzamy różne miejsca, poznamy ludzi, pojedziemy na Hawaje i dopiero potem kupimy sobie sklep.– Przyjaciółki na zawsze. – Tammy zahaczyła swój mały palec o palec Haley.– Przyjaciółki na zawsze.– Kiedyś tu wrócimy i salon będzie należał do nas.– Obiecuję.– błyskawicy znów złożyło pocałunek na frontowych oknach. Haley zerwała się i zaczęła biegać po sklepie, wrzeszcząc i uciekając przed Tammy, która próbowała ją najlepsze przyjaciółki zawsze mają wspólne marzenia. Chociaż marzenia mają kiedyś swój kres…Ale przyjaźń nigdy nie ustaje. A danego słowa nigdy się nie 1930Heart’s Bend, TennesseeTen poranek na pierwszy rzut oka nie różnił się niczym od innych. Cora poszła na tyły budynku, otworzyła kluczem drzwi do sklepu i jednym pstryknięciem włączyła dziś promienie wiosennego słońca przedzierające się przez korony drzew obudziły w niej nadzieję. Wzmagały to będzie zawiesiła sweter i kapelusz na haczykach w holu i weszła do małego salonu. Stanęła przy najbliższym oknie i odsunęła koronkową firankę. Jej wzrok powędrował w kierunku widocznej między drzewami rzeki Cumberland. Marzyła, by go dziś uwielbiała zapachy zieleni i kwitnących gardenii, tęskniła za panoramą rzeki niezasłoniętą wiosennym listowiem. Dzięki położeniu salonu na wzniesieniu z jego okien zimą rozciągał się widok sięgający wielu kilometrów. Zimowe dni, choć mroźne i szare, dzięki spustoszeniu, które czyniły roślinom, otwierały perspektywę na całą końcu przyszła wiosna… w przeciwieństwie do niego. Cora nie mogła się doczekać, by kątem oka zobaczyć go, jak maszeruje na swoich długich i szczupłych nogach od strony portu, śmiało wkracza w alejkę, wypełniając ją swoją szeroką posturą, burzą splątanych wokół twarzy blond włosów, w białej koszuli z podwiniętymi rękawami opinającymi jego muskularne wróć dziś do mnie.– Cora, to ty? – Z zamyślenia wyrwał ją huk zatrzaskujących się drzwi na tyłach sklepu.– Tu jestem. – Odelia, krawcowa i asystentka Cory, weszła, wpuszczając do sklepu powiew zimnego powietrza i roztaczając wokół siebie zapach cynamonu.– Przepraszam za spóźnienie. Czekałam, „aż mi się upiecze”. – Zaśmiała się, poprawiając ubrania, które trzymała w ręku. – „Aż mi się upiecze”… chodzi o bułeczki, rozumiesz? A niech mnie, powinnam występować w wodewilu. A tak naprawdę, to ten mój stary rzęch nie chciał odpalić, więc Lloyd musiał przywieźć mnie zajrzała jej przez ramię. – Mmm, pachną bosko. Nie ma pośpiechu. Wszyscy będą dopiero za godzinę. Mama jest już w drodze.– To dobrze. Twoja mama jest najlepszą hostessą. – Odelia zanios­ła gorące bułeczki do pokoju kredensowego na parterze, gdzie mama trzymała serwis herbaciany i kawowy wraz z wypiekami z piekarni Havenów. Będzie musiała taktownie potraktować bułeczki Odelii. – Nawet twoja ciocia Jane skapitulowała i uznała wyższość pani Esmé jako hostessy. A teraz zostawię cię na chwilę i przyniosę resztę sukienek z wozu. Lloyd musi wracać, bo ma robotę na farmie i nie lubi, jak go zatrzymuję.– Pomogę ci. – Cora zeszła za Odelią po schodach, prosto na Blossom Street. – Dzień dobry, Lloyd.– Dzień dobry, Coro – Kiwnął głową w jej kierunku, a potem nasunął kapelusz na oczy i wręczył jej kilka sukni z wieszakami. – Mam robotę.– Już dobrze, dobrze. A jak myślisz, co my tu robimy cały dzień, gramy w pchełki? – Odelia oparła stopę o koło wozu i wspięła się, by odebrać suknie od swojego męża. – Nie przyciskaj ich tak do siebie, bo będą śmierdzieć końmi i świniami.– Odelio, możesz mi je podać. – Cora wyciągnęła ręce po kolejne trzy ta kobieta była zdolną krawcową i filarem salonu, pozostawała dla Cory zagadką. W połowie Irlandka, w połowie Indianka z plemienia Cherokee, pracowała ciężko jak koń pociągowy, a jednak miała gładką brązową skórę, która odejmowała jej lat. Mama dawała sobie rękę uciąć, że Odelia ma pod rozładowały suknie, Lloyd odjechał. Na odchodnym Odelia zawołała: – Przyjedź po mnie później, stary łysku, albo nie dostaniesz kolacji.– Przypomnij mi, jak długo jesteście małżeństwem? – zapytała Cora, podążając za swoją asystentką. Ciotka Jane ją znalazła. Zatrudniła ją w 1890 roku, kiedy po raz pierwszy otwarto salon.– Od czasów chrystusowych – odpowiedziała, przyglądając się jednej z białych atłasowych sukni. – Powieszę Lloyda, jeśli od tego jego starego koca coś się w promieniach słońca wpadających przez okna antresoli suknie wyglądały na nieskalane. Ich białe spódnice migotały, czyste i piękne. Nikt w Heart’s Bend nie potrafił tak sprawnie operować igłą i maszyną do szycia jak Odelia.– Przygotuję ekspozycję. – Cora ruszyła w dół po schodach. Wspaniała klatka schodowa z rzeźbionymi, błyszczącymi drewnianymi tralkami dzieliła sklep na dwie części: okazały salon po lewej stronie i mały salon po pokój Cora wystylizowała na salon w hollywoodzkim stylu, inspirując się filmami i czasopismami. Drewnianą podłogę wyłożyła pluszowym dywanem, a ściany tapetą w odważny świetle padającym z frontowego okna wystawowego ustawiła ozdobne krzesła wokół długiej, bogato rzeźbionej sofy z polerowanego drewna, obitej złotym, zdobionym materiałem. To tu sadzała swoje klientki wraz z ich matkami, babkami, siostrami, kuzynkami, przyjaciółkami, ciotkami i siostrzenicami. Tu czekały, aby ujrzeć pannę młodą, schodzącą po schodach w swojej sukni jeśli takie było życzenie panny młodej, po schodach schodziły razem z nią jej druhny, które prezentowały sukienki wizytowe. Raz na jakiś czas również ojcowie podnosili wrzawę, aby włączyć ich do towarzystwa. W końcu czyż to nie oni regulowali rachunki?W gablotkach w małym salonie klientki mogły znaleźć szeroki wybór welonów, rękawiczek, torebek, kopertówek, pończoch i wszystkiego, czego tylko dusza mogła zapragnąć. Na manekinach prezentowane były suknie ślubne oraz kreacje dla panny młodej na podróż poślubną. Nie brakowało także skromnej przystanęła na szczycie schodów. Co właściwie miała zrobić? Ach tak, wystawki w gablotach. I pobiec do piekarni po ciastka. Zamarła jednak przy drzwiach wejściowych, zerkając przez grawerowane szkło i nie będąc w stanie uspokoić burzy w swoim sercu. Mieszaniny pełnego napięcia wyczekiwania i gdzie jesteś?W swoim ostatnim liście pisał, że tej wiosny będzie pływał po rzece Cumberland. „Wypatruj mnie w marcu”. Był już jednak pierwszy tydzień kwietnia. Derenie już dawno zakwitły w parku Gardenia i wzdłuż First się, że został ranny albo podupadł na zdrowiu. Albo, co gorsze, jego łódź natrafiła na przeszkodę, zaczęła tonąć, a wartki prąd uwięził go pod powierzchnią wody.– A od kiedy to mamy czas na wystawanie przy oknie?Cora odwróciła się i zobaczyła swoją matkę, jak przechodzi przez mały salon, przyklepując włosy ręką i wygładzając przód spódnicy. – Sprawdzałam tylko temperaturę. – Cora zastukała palcem w chłodne szkło termometru. Szczęśliwy zbieg okoliczności.– Sprawdzasz temperaturę czy patrzysz na rzekę?Mama lubiła myśleć, że Cora nie ma przed nią tajemnic. Była przekonana, że potrafi wszystko z niej wyczytać.– Zanim pójdę do piekarni, ułożę towar w gablotkach. Czy mog­łabyś otworzyć górne okna i wpuścić trochę świeżego powietrza? Kiedy przyjadą Dunlapowie, zrobi się duszno. Stawią się liczną grupą.– Wiesz dobrze, Coro, że wypatrywanie go przez okno nie przyspieszy jego przyjazdu. I nie zamieni go w mężczyznę, który dotrzymuje danego słowa. – Mama otworzyła okno obok drzwi.– Jesteś niesprawiedliwa. On dotrzymuje słowa.– Jeśli masz na myśli, że zmienia dane ci słowo, kiedy tylko mu się podoba, a potem wmawia ci, że tak musi być, to tak, zgodzę się z tobą. Wspominałaś coś o piekarni? W pokoju kredensowym widziałam tylko cynamonowe bułeczki Odelii.– Tak, gdy skończę przygotowywać wystawki w gablotkach, pójdę do piekarni Havensów. Zaparzyłabyś kawę i herbatę na pięć minut przed przyjściem Dunlopów?– Pomagałam w tym sklepie, zanim przyszłaś na świat. Wiem, kiedy zacząć przygotowywać kawę i herbatę. Nie wiem tylko, co mam zrobić z bułeczkami Odelii. Przysięgam, że ta kobieta potrafi z kępy suchej trawy uszyć piękną suknię, ale jej wypieki pozostawiają wiele do życzenia. Nic dziwnego, że Lloyd nigdy się nie stłumiła śmiech. – Ciii, mamo. Jeszcze cię usłyszy. Ale nie zaprzeczysz, że pachną wspaniale.– To prawda, ale już jej mówiłam, że jej słodkie bułeczki są twarde jak kamień. – Matka ruszyła w stronę schodów. – Prawda, Odelio?– Co takiego, Esmé?– Że na twoich wypiekach można sobie zęby połamać.– Powtarzasz mi to już od dwudziestu lat, a proszę, Lloydowi jak dotąd nic się nie stało.– Tylko, że on nigdy się nie uśmiecha. – Mama obróciła się do Cory i zakrywając usta dłonią, wyszeptała: – Bo już dawno nie ma zębów.– Mamo, przestań. – Cora stłumiła śmiech. – Nie tak mnie wychowałaś. Zachowuj się jak dobra chrześcijanka.– Ale mówienie prawdy to główna cecha dobrego chrześcijanina. – Matka otworzyła pozostałe okna. W wielkim salonie stojący na podłodze zegar z wahadłem wybił kolejną Cora musi się wziąć w garść. Wyciągnęła z dolnych szuflad głowy manekinów i przystroiła je welonami, układając długie tiule i oplatając je wokół polerowanego drewna. W grube sztuczne włosy kolejnych manekinów wpięła ozdobne na niebieskim aksamitnym materiale poukładała długie, jedwabne rękawiczki z perłowymi guzikami i zestaw perłowej miał gościć dziś ważną klientkę. Pannę Ruth Dunlap z Birmingham, panienkę z wyższych sfer. Salon sukien ślubnych wiele zawdzięczał jej rodzinie. Jej matka, pani Laurel Schroder Dunlap, urodzona i wychowana w Heart’s Bend, kupiła swoją suknię i wyprawę ślubną u cioci Jane w 1905 roku. Zapewne spodziewała się, że jej córka zostanie przyjęta po królewsku. I tak miało się Scott nauczyła się wszystkiego, co wiedziała o modzie ślubnej, w Mediolanie i Paryżu pod koniec lat osiemdziesiątych dziewiętnastego wieku i przywiozła tę wiedzę do rodzinnego Tennessee, gdy zmarła jej mama, babcia Scott. Kobiety z Heart’s Bend – żony farmerów, ludzi gór, o różnym kolorze skóry i byłe niewolnice – nigdy wcześniej nie widziały cudów, które ciotka Jane przywiozła ze sobą do dały się uwieść. Elegancja ciotki Jane sprawiła, że małomias­teczkowy sklep stał się legendą w samym środku Tennessee i w północnej Alabamie, dając początek niezwykłej lokalnej tradycji i stając się oczkiem w głowie mieszkańców Heart’s Bend.– Coro, wiem, że nie lubisz, jak wciskam nos w nie swoje sprawy… – zagadnęła mama, wracając do małego salonu – ale…– Masz rację, nie lubię. Nie jestem już dzieckiem. – Cora sprawdziła ostatnią gablotkę. Wszystko wydawało się w mamie uśmiech i ruszyła w kierunku antresoli, na której stało jej biurko. Przerzuciła papiery, odsuwając na bok duże pudło z listami. Zajmie się tym jutro, kiedy pani Dunlap wróci już do ruszyła za nią.– O to właśnie chodzi, że nie jesteś już dzieckiem. – Matka oparła się o krawędź biurka i pochyliła się nad Corą. – Kochanie, masz już trzydzieści lat. Ja w twoim wieku miałam już męża, dwójkę dzieci, a zanim skończyłam dwadzieścia osiem lat, zdążyłam zostać przewodniczącą Stowarzyszenia Równości na Rzecz Prawa Wyborczego w stanie Tennessee.– Coro, czy chciałabyś wybrać wcześniej jakiś welon dla panny Dunlap? – Odelia wychyliła się z szerokiego i długiego zaplecza. – Myślę też, że do jej sukni pasowałyby rękawiczki.– Ułożyłam welony i rękawiczki w gablotach w małym salonie. Będzie mogła sama coś wybrać podczas przymiarki Jane nie oszczędzała, zlecając architektowi z Nashville, Hugh Cathcartowi Thompsonowi, zaprojektowanie tego miejsca. Był to przykład architektury najwyższej gdzie można pracować i żyć. Ciotka Jane mieszkała nad swoim ukochanym sklepem przez trzydzieści lat, jednak Cora jeszcze się tam nie wprowadziła.– A co z sukienką na podróż poślubną? Coś niezobowiązującego? Mamy próbki z dzianinowej kolekcji Elsy Schiaparelli.– Tak, oczywiście. Wybierze sama. Możemy zamówić wszystko, co tylko będzie chciała. Dzianina jest nadal lubiła styl Schiaparelli. Projektantka miała świadomość, że kobiety są normalnymi ludźmi i potrzebują ubrań, w których będą mogły pracować.– Odelio, wesprzyj mnie. Powiedz Corze, żeby nie zamykała swojego serca. – Mama pogładziła ciemne włosy Cory. – Tylko o to proszę. Umów się z innym mężczyzną. Nie stój ciągle przy oknie, czekając wiecznie na tego swojego kapitana. Prowadzisz salon sukien ślubnych, a sama nie byłaś jeszcze panną młodą.– Dziękuję ci, mamo. Bez ciebie bym tego nie zauważyła. – Wszyscy w miasteczku rozmiarów Heart’s Bend zdążyli już się zorientować, że trzydziestoletnia właścicielka sklepu z sukniami ślubnymi nie jest zamężna. – Czy to nie ty zawsze mi powtarzałaś, że trzeba słuchać głosu serca?– Tak, ale nie spodziewałam się, że zaprowadzi cię to w ślepy zaułek. – Matka ruszyła w dół po schodach. – Dobrze, już nic nie mówię. Nie chcę, żeby Dunlapowie widzieli cię taką przygnębioną. Mam pójść po ciasteczka? Mam jeszcze czas, zanim zabiorę się za parzenie kawy i herbaty.– Nie, mamo. Mówiłam już, że ja pójdę. – Potrzebowała ucieczki, świeżego powietrza, przechadzki, by przewietrzyć głowę, przez chwilę rozmarzyć się, że on jest przy niej, uciec od wiecznie wtrącającej się cztery lata ich romantycznej znajomości Rufus St. Claire nigdy jej nie okłamał. Nigdy. Spóźniał się, spowalniany rozkładem kursów statków i prawami natury, które narzucała rzeka, ale zawsze dotrzymywał słowa i w końcu zjawiał się, krocząc First Avenue z szelmowskim uśmiechem, ramionami uginającymi się pod ciężarem prezentów i z pocałunkami, jeszcze słodszymi i bardziej namiętnymi niż przysuwał swoje jedwabiście gładkie usta do jej ucha i szeptał: Pewnego dnia za mnie drżąc na całym ciele, opadła na krzesło. Tęsknota za nim niemal sprawiała jej fizyczny ból. Aż do dzisiaj, przez całą zimę i wiosnę, miała się dobrze, karmiąc się jego listami. Nadszedł jednak kwiecień, a mężczyzna, którego kochała, nadal się nie z antresoli, na której ścianach wisiały trzy owalne lustra oprawione w czereśniowe drewno, gdzie ubierano i przystrajano dziewczęta, Cora w ogóle nie czuła się jak jedna z panien młodych, którym tak uwielbiała usługiwać. A tak bardzo chciała być na ich była małą dziewczynką, marzyła o swoim wyjątkowym dniu w salonie. O tym, żeby zejść po wspaniałych schodach przy akompaniamencie ochów i achów mamy i Odelii oraz swojej przyszłej teściowej – jeśli nadal żyła – jej rodziny i słodką herbatę i skubała maślane ciasteczko z cukrową posypką, nie mogąc doczekać się szczęścia, jakie przyniesie jej dzień z poczuciem, że jest pospolita, stara, że los o niej zapomniał. Ale on obiecał. I póki nic nie wskazywało na to, by mu nie wierzyć, szła za głosem serca i czekała.– Esmé, pomóż mi – powiedziała Odelia, wskazując na manekin. Usiłowała ubrać go w suknię, którą panna Dunlap wybrała podczas swojego pierwszego pobytu w salonie miesiąc temu. Jej wybór padł na suknię z szablonu czasopisma „Butterick”, więc Odelia użyła swoich czekała na chwilę, w której Ruth po raz pierwszy spojrzy na swoją suknię. Uwielbiała patrzeć wtedy na twarz panny młodej, która zawsze zdradzała jej myśli. To się dzieje naprawdę. Wychodzę za zegar wybił ósmą trzydzieści, Cora poprawiła poduszki na sofie w dużym salonie i upewniła się, że okna są odsłonięte. Sklep był gotowy na przyjęcie klientek.– Panna Dunlap padnie, jak to zobaczy – oznajmiła Cora, idąc w kierunku schodów. – Mamo, Odelio, idę do piekarni. Mamo, przypomnij mi, żebym włączyła gramofon, kiedy przyjadą Dunlapowie. – Ciotka Jane lubiła, gdy panny młode wchodziły do salonu przy akompaniamencie muzyki, Cora zaś chciała podtrzymać tę tradycję. Bo czyż miłość też nie była pieśnią, pieśnią najpiękniejszą ze wszystkich?Cora chwyciła kapelusz i sweter i schyliła głowę, wchodząc do pokoju toaletowego na parterze, aby upiąć kapelusz. Przystanęła na chwilę, wpatrując się w swoje lat. Miała trzydzieści lat. Nie była już dziewczyną. Nie była już nawet młodą kobietą. Ale dojrzałą kobietą, pracującą. Gdzie podziały się te lata? Gdzie podziała się jej młodość?Miała ukochanego w szkole średniej, Randa Davisa. Ale gdy wrócił do domu z wojny, ożenił się z Elizabeth dobrze im życzyła. Tak bardzo rozpaczała po śmierci swojego starszego brata Ernesta juniora w bitwie nad Sommą, że nie miała już siły, by tęsknić za twarz do lustra, delikatnie dotykając kącików oczu, skąd pojedyncza cienka linia znaczyła jej wrażenie, że liczba zawartych małżeństw w latach dwudziestych znacząco wzrosła. Wraz z Odelią i mamą miały pełne ręce roboty. Tylko jakoś nigdy z jej wierzyć, że działo się tak, bo czeka na Rufusa. Dobrze pamiętała chwilę, kiedy go zobaczyła po raz pierwszy… Wkroczył wtedy bez skrępowania do jej sklepu, aby osobiście dostarczyć towar. – Zostawiono to na „Wędrowcu”. Pomyślałem, że doręczę materiał na niej swoje błękitne spojrzenie i nigdy już nie odwrócił wzroku. Bez wahania dała się uwieść. Jego głos przyszpilił jej stopy do podłogi i pomimo wszelkich starań nie mogła wydusić z siebie ani szczęście zjawiła się ciotka Jane, pokazała mu, gdzie ma złożyć bele materiału, i przeprosiła za się od lustra i przygładziła włosy przystrzyżone „na boba”. Nie była piękną kobietą. Mama mawiała, że Cora jest przystojna. Była wysoka i szczupła. Miała sylwetkę nastoletniej dziewczyny, a nie dojrzałej, trzydziestoletniej kobiety. Ale starała się ubierać według najświeższej mody i dawała radę utrzymać swoją szczupłą figurę, nie uciekając się do palenia i stosowania wyszła z salonu głównym wyjściem i ruszyła w stronę centrum Heart’s Bend. Małe, acz bogate miasteczko ukryte w cieniu Nashville tętniło sklepów zamiatali chodniki przed swoimi małymi królestwami, krzycząc do siebie. Była jedną z nie spodziewał się, że w wyniku epidemii malarii pięć lat temu ciotka Jane umrze. Zdaniem władz epidemia została opanowana. Nikt, łącznie z krzepką ciotką Jane, się tego nie – nie bez dumy – przejęła po niej na ulicy przesycone było aromatem pieczonego chleba zmieszanym z kwaśnym odorem końskich odchodów. Rosie, klacz zaprzęgnięta do furmanki z mlekiem, chlastała ogonem gryzące ją minęła Blossom Street, zmierzając dalej First Avenue. Starała się nacieszyć pięknym dniem i zapomnieć o komentarzach mamy. Po drugiej stronie szerokiej alei, tuż przy wejściu do parku Gardenia zauważyła konstabla O’Shannona, który rozmawiał z postawnym mężczyzną w niebieskich obcisłych spodniach wpuszczonych w czarne oficerki i w luźnej koszuli z podwiniętymi rękawami. Wiatr rozwiewał jego złote Rufus! – krzyknęła, przyłożywszy złożone dłonie do ust. Zapomniała o zasadach przyzwoitości, o plotkarzach, którzy właśnie nadstawili uszu. – Kochanie! pobiegła aleją, wymijając przejeżdżający samochód. Kierowca zatrąbił, ale nic ją nie obchodziło. Jej Rufus wzmógł się, gdy tak biegła do niego z sercem przepełnionym poranne przeczucie nie zawiodło jej. Wrócił. Tak, jak mówił. – Rufusie, kochany! Jesteś.

Przymierzenie i wybieranie sukni ślubnej to zdecydowanie jeden z przyjemniejszych momentów podczas przygotowań do ślubu. Może jednak okazać się też jednym z najtrudniejszych. W końcu musisz wybrać rozsądnie, aby suknia była Twoim pięknym atrybutem, który olśni wszystkich, a Ty będziesz czuć się w niej świetnie. Przed pierwszą wizytą w salonie sukien ślubnych w głowie przyszłej panny młodej może narodzić się wiele pytań. Jak przygotować się do przymiarek sukni ślubnej? Kiedy zacząć szukać sukni ślubnej? Co ubrać na mierzenie sukni? Aby całkowicie rozwiać Twoje wątpliwości, przygotowałam dla Ciebie ten wpis. Sprawdź koniecznie! 🙂 Kiedy zacząć szukać sukni ślubnej? Ile ludzi tyle opinii, jedno jest jednak pewne, upływający czas nie działa w tym wypadku na Twoją korzyść. Im szybciej wybierzesz się na przymiarki, tym lepiej dla Ciebie. Moim zdaniem na poszukiwania najlepiej wybrać się już na 9-6 miesięcy przed planowanym ślubem. Będziesz mieć wystarczająco dużo czasu na przymiarki i odwiedziny w kilku salonach. Dzięki temu cały proces przebiegnie bez zbędnego stresu i bez obawy o brak czasu. Ostatnie chwile przed ślubem lepiej przeznaczyć na dopinanie szczegółów i załatwianie formalności niż na szukanie sukni ślubnej na ostatnią chwilę. Pamiętaj też o tym, że przerabianie sukni ślubnej również swoje trwa. Mało który salon może podjąć się przygotowania sukni na chwilę przed uroczystością. Umów się na wizytę Oczywiście do salonów możesz wejść również spontanicznie i bez wcześniejszego umówienia się. Możesz jednak nie zostać obsłużona, gdyż akurat Panie będą zajmować się inną klientką i będziesz tylko przeszkadzać. Jeśli planujesz przymiarki z prawdziwego zdarzenia i chcesz przeznaczyć na to cały dzień, wybierz 1 lub góra 3 salony, które chcesz odwiedzić i umów się na konkretną datę i godzinę. Najlepiej, jeśli będzie to luźniejszy dzień, w którym akurat nie masz dużo obowiązków i możesz na spokojnie przygotować się do wizyty. Gwarantuje, że z takich zaplanowanych przymiarek będziesz czerpać wielką radość, a obsługa salony skupi się wyłącznie na Tobie. Poczujesz się „jak księżniczka” i nie będziesz poganiana. Ustal budżet Przed wizytą w salonie sukien ślubnych ustal budżet, jaki chcesz przeznaczyć na kreacje. Pójście na żywioł nie jest w tym wypadku dobre i może spowodować tylko rozczarowanie. Co, jeśli przymierzysz suknie, która bardzo Ci się spodoba, ale nie jest zupełnie w zasięgu Twojego portfela? Kolejne, tańsze mogą już nie zrobić na Tobie takiego wrażenia i będzie Ci smutno, że nie możesz pozwolić sobie na tę droższą. Idąc do salonu, miej w głowie kwotę, jaką chcesz przeznaczyć na suknie. Już na samym wstępie powiedz obsłudze salonu, w jakim przedziale cenowym suknie mają Ci przedstawić. Oczywiście, jeśli możesz, to pozwól sobie na małe odstępstwo od założonego budżetu. Jeśli suknia, w której się zakochałaś jest nieco droższa, niż byś chciała myślę, że warto przymknąć oko i dołożyć brakująca część. Oczywiście w granicach rozsądku! Jak ubrać się na mierzenie sukni ślubnej? Bielizna W tym przypadku najważniejszy będzie komfort. Nie musisz kupować drogiej bielizny, wystarczy schludna, która nie utrudni przymiarek i nie będziesz krępować się w niej pokazać obsłudze salonu. Postaw na biały bądź cielisty zestaw składający się z zabudowanych bezszwowych majtek i gładkiego, usztywnionego stanika z odpinanymi ramiączkami. Rzucająca się w oczy czerwona bądź czarna bielizna może zepsuć efekt mierzenia wymarzonej sukni i zaburzy jej odbiór. Odradzam kupowanie bielizny ślubnej przed wyborem sukni, gdyż komplet, który kupiłaś, może okazać się niekompatybilny z suknią, jaką wybrałaś. Wtedy konieczny może się okazać zakup nowego kompletu bielizny, a to tylko strata pieniędzy. Ciuchy Jeśli chodzi o ciuchy, które powinnaś ubrać na przymiarki, nie ma określonej reguły. Ważne, aby było Ci wygodnie i aby zdejmowanie ich nie sprawiało problemu. Unikaj ubioru ” na cebulkę”. O wiele wygodniejszy będzie prosty zestaw składający się z leginsów bądź spodni i prostej góry np. sweterka lub koszulki. Jeśli wybierasz się na przymiarkę w ciepły dzień, to możesz włożyć wygodną sukienkę, którą z łatwością zdejmuje się jednym ruchem. Im mniej warstw, guzików i wiązań do pozbycia się – tym lepiej. Pamiętaj, że tego dnia będziesz ubierała i rozbierała się wielokrotnie lepiej, aby ten proces nie zajmował dużo czasu. Buty Na przymiarki nie musisz iść w obcasach. Włóż wygodne buty, a te na zmianę schowaj do torebki. Niekoniecznie musi być to obuwie, które chcesz ubrać w dniu ślubu. Jednak jeśli masz już wybrany model, warto zabrać go ze sobą na przymiarki. Jak wiadomo, sylwetka w butach na obcasie prezentuje się inaczej, a właśnie na wyższe buty stawia większość panien młodych. Przymierzając suknię ślubną, warto założyć obcas, o takiej wysokości, jaką masz zamiar założyć na ślub. Makijaż i fryzura Postaw na taką fryzurę, jaką chciałabyś mieć w dniu ślubu. Jeśli planujesz rozpuszczone włosy – przymiarki wykonuj w rozpuszczonej fryzurze. Jeśli planujesz, że tego dnia będziesz miała spięte włosy postaw na koka lub kitka. Ułatwi Ci to wyobrażenie sobie, jak suknia będzie komponowała się z fryzurą. W kwestii makijażu polecam Ci postawić na minimalizm. Leki i świeży makijaż będzie najlepszym rozwiązaniem. Obsługa w salonach zazwyczaj dba o to, aby podczas zakładania suknia nie została ubrudzona makijażem. Możliwe, że zostaniesz poproszona, aby na głowę założyć specjalny ”kapturek”, który uratuje suknię przed plamami od podkładu i szminki. Co zabrać ze sobą na mierzenie sukni ślubnej? Pierwsze i najważniejsze – dobry humor! To on sprawi, że przymiarki miną szybko i przyjemnie. Przydadzą Ci się też wspomniane wcześniej buty na wysokim obcasie i ewentualnie dodatki, które chcesz ubrać na ślub. Jeśli masz już welon, wianek, biżuterię itp. to zabierz je ze sobą, aby sprawdzić, czy komponuje się to z suknią, którą przymierzasz. Warto na takie przymiarki zabrać też 2 lub 3 bliskie osoby. Mama lub bliskie koleżanki zawsze powiedzą Ci szczerze, jak wyglądasz w danym modelu sukni i czy powinnaś się na niego zdecydować. Poza tym przymiarki z bliskim Ci gronem osób będą weselsze niż w pojedynkę! 🙂 Wszystkim dziewczynom, które mają przed sobą przymiarki, życzę powodzenia w znalezieniu tej jedynej i najpiękniejszej sukni ślubnej. Mam nadzieje, że dzięki moim radom przymiarki obędą się bez problemów!

Było hucznie i uroczyście, bo i okazja niezwykła - nie co dzień otwiera się przecież największy salon ślubny w Warszawie. Nie zabrakło więc szampana i możliwości podyskutowania z przedstawicielami branży o najnowszych trendach w modzie ślubnej. A przysłowiową wisienką na torcie było ogłoszenie konkursu, w którym wygrać można dwuosobową wycieczkę do Turcji. 4. grudnia warszawski adres ul. Marszałkowska 64 od samego rana gromadził zainteresowanych tematyka ślubną. Tego bowiem dnia nastąpiło otwarcie nowego salonu sukien ślubnych i wieczorowych La Mariee. W wydarzeniu udział wzięli przedstawiciele mediów, właściciele innych salonów współpracujących z Mon Cheri i oczywiście klienci. Zajmujący prawie 250 m2 warszawski salon La Mariee oferuje swoim klientkom szeroki wachlarz kolekcji sukni marek takich, jak Mon Cheri, Sophia Tolly, Tony Bowls, Tony Bowls Bridal czy Moonlight. Jest to już czwarty salon w Polsce - kreacje te dostępne są w Białymstoku, Ełku i od niedawna także w Łodzi. Przedstawiciele Mon Cheri od lat troszczą się o to, by panny młode stające na ślubnym kobiercu wyglądały olśniewająco. A teraz, z okazji otwarcia największego salonu stolicy postanowili zadbać także o podróż poślubną przyszłych nowożeńców, fundując tygodniowy pobyt dla dwóch osób w komfortowym, 5-cio gwiazdkowym hotelu z opcją all inclusive w Turcji. - Mamy świadomość, że organizacja ślubu i wesela wiąże się z dużymi kosztami, dlatego też pary młode często zmuszone są do rezygnacji z podróży poślubnej. A przecież nie jest to zwykła wycieczka, tylko czas, który wspomina się do końca życia. Postanowiliśmy więc jednej parze pomóc spełnić marzenie o wyjeździe – mówi Patrycja Sobolewska, manager salonów La Mariee. Każdy, kto od 4. grudnia do końca kwietnia zdecyduje się na zakup lub wypożyczenie sukni ślubnej w salonie La Mariee w Warszawie lub Białymstoku dostanie kupon konkursowy. By mieć szansę na wygraną, wystarczy wypełnić otrzymany kupon układając hasło promujące La Mariee. Autorka najlepszego hasła zostanie nagrodzona wycieczką. Szczegółowe informacje odnośnie pobytu i regulamin konkursu zostaną podane niebawem.

ZOBACZ JAK! +48 733 663 633 Kontakt Suknie ślubne Bolesławiec SuknieBoho - Salon sukien ślubnych ul. Olimpijska 25, 02-735 Warszawa, kontakt@suknieboho.pl, +48

Przed Wami pierwsza wizyta w salonie sukien ślubnych? Wybór sukni ślubnej to duże wyzwanie dla każdej Panny Młodej. Modeli dostępnych na rynku ślubnym jest mnóstwo, salonów wiele, a i przedział cenowy bardzo zróżnicowany. Zastanwiacie się, o co pytać w salonie sukien ślubnych, czy trzeba umawiać się na wizytę, czy można robić zdjęcia i ile czeka się na suknię ślubną? Dzisiaj przychodzę do Was z opowieścią jak wyglądała moja pierwsza wizyta w salonie sukien ślubnych. Chcecie wiedzieć na co zwrócić uwagę? Jak przygotować się do wizyty? A może macie różne obawy? Chciałabym, żebyście czytając moją relację wiedziały czego się spodziewać i żebyście wybrały się na poszukiwania z uśmiechem. 🙂 Jaką suknię ślubną wybrać? Kiedy rozpoczynamy przygotowania do ślubu, spraw do załatwienia jest naprawdę dużo. Wśród nich przychodzi też czas na wybór sukni ślubnej. I tutaj mamy różne opcje do wyboru. Możemy zdecydować się na suknię używaną, które są wystawiane przez byłe panny młode na wielu stronach, takich jak a czasem nawet są oferowane przez wybrane salony (odkupują je one i sprzedają). Inną opcją jest uszycie sukni od postaw u krawcowej. Powiem Wam, że na początku nawet chciałam zdecydować się właśnie na taką opcję, bo bałam się, że nie będę mogła znaleźć sukni dla siebie, w której dobrze wyglądam. Ostatecznie nie chciałam jednak ,,kupować kota w worku” (a zaufanej krawcowej nie miałam) i wybrałam się do klasycznego salonu ślubnego, który jest właśnie trzecią opcją, kiedy zaczynamy zastanawiać się, gdzie kupić suknię ślubną. Suknia ślubna z salonu Większość osób decyduje się na zakup sukni w salonie. Wtedy pojawia się pytanie: do jakiego salonu wybrać się najpierw? Wszystko zależy od tego, gdzie mieszkacie. Jeżeli jesteście z dużego miasta to najprawdopodobniej macie wiele salonów pod ręką i musicie zrobić rozeznacie, do którego chciałybyście pójść. W małych miejscowościach wybór salonów może być mniejszy, ale czasem co za dużo to niezdrowo 🙂 Moja historia… Jak już pewnie wiecie (albo i nie ;p) mieszkam, pracuję i studiuję w Krakowie, więc wydawać by się mogło, że w kwestii salonów ślubnych mam spory wybór. I tak rzeczywiście jest. Jednak mnie wszystkie eleganckie i dość ekskluzywne (jak dla mnie) krakowskie salony troszkę odstraszały. A to dlatego, że bałam się, jak tam będzie, stresowałam obsługą i podejściem. Szczególnie, że miała to być moja pierwsza wizyta w tego typu miejscu. Długo zastanawiałam się, gdzie pójść najpierw. Targi ślubne w Zawierciu i salon w Szczekocinach Wszystko rozwiązało się, kiedy poszliśmy na targi ślubne w Zawierciu (w miejscowości, z której pochodzi mój narzeczony). To właśnie tam miał swoje stanowisko salon ślubny ze Szczekocin, do którego po obejrzeniu sukni bardzo chciałam się wybrać (i tak też później zrobiłam). Pewnie zastanawiacie się: jak to? Miałam tyle salonów pod ręką w Krakowie, a wybrała właśnie taki? Tak! Wszystko dlatego, że suknie, które tam zobaczyłam naprawdę mi się podobały, była duża dostępność rozmiarów i bardzo przystępne ceny. W Krakowie obawiałam się, że będzie trzeba mieć naprawdę duży budżet, a od początku wiedziałam, że nie chcę na suknie wydawać milionów. 🙂 Czy mi się udało? ;p To już temat na oddzielny wpis. ;p Czas na pierwsze oglądanie Wizytę w Szczekocinach umówiłam kilka tygodni po targach. Po namyśle wybrałam datę jeszcze przed świętami – 18 grudnia. 🙂 Wiecie jak to jest po świętach kiedy człowiek za dużo zje. ;p Pamiętajcie, że na wizytę w salonie sukien ślubnych, szczególnie jeżeli chcemy coś zmierzyć musimy się umówić na dokładną datę i godzinę. 🙂 Wtedy mamy pewność, że Panie będą miały dla nas czas. Na spokojnie obejrzymy, przymierzymy i będziemy mogły posłuchać rad obsługi z salonu, która będzie dostępna tylko dla nas. 🙂 Na pierwsze mierzenie sukien zabrałam ze sobą moją świadkową – Kamilę oraz moją mamę. <3 Co śmieszne zawoził nas tam mój narzeczony. Nie było innej opcji, ale spokojnie nic nie podglądał ;p Podwiózł nas pod drzwi samego salonu i raz dwa odjechał, żebyśmy mogły swobodnie skupić się na oglądaniu. 😉 Poniżej na zdjęciu macie właśnie moje dziewczyny – jurorki z pierwszego mierzenia oraz moją siostrę. 🙂 Salon sukien ślubnych w Szczekocinach znajduje się w centrum tego malutkiego miasteczka w jednym z domów tak naprawdę. Jednak zaraz po wejściu do środka od razu miało się wrażenie, że ma się do czynienia z profesjonalistami. 🙂 Cały czas troszkę się stresowałam, nie wiedziałam jak to wszystko będzie. Dobrze, że dziewczyny super dbały o moje dobre samopoczucie. 😀 Przed nami ktoś zamawiał suknię, więc musiałyśmy poczekać dosłownie 5 minut i później pani od razu się nami zajęła. Zapytała czego szukamy i uważanie słuchała. Wiecie – warto mieć chociaż jakiś ogólny plan co do tego jak ta nasza suknia ma wyglądać. Na czym nam zależy, a czego na pewno nie chcemy. I ja też wiedziałam mniej więcej jakie modele chciałabym przymierzyć. Chętnie opisałabym Wam więcej szczegółów, ale do ślubu nie mogę się wygadać – rozumiecie narzeczony czyta. 😀 Idąc na przymiarki nie wiedziałam nawet jaki obecnie rozmiar będzie na mnie pasował. Ostatnio sporo schudłam, a do tego inaczej kupuje się sweter w sieciówce, a inaczej wyjątkową suknię. 🙂 I tutaj pani od razu powiedziała, żeby się tym zupełnie nie przejmować, ponieważ każdy model był tylko w jednym rozmiarze, co oznaczało, że na pewno część będzie za małych, a część za dużych. Jednak to też nie było problemem, bo Pani po prostu przypięła jakoś suknie szpilkami, żeby na tyle na ile to możliwe dopasować je do mojej sylwetki. 🙂 Ciężki wybór sukni ślubnej Wybrałam pierwszą suknię, która była najbardziej zbliżona do tego jak sobie wyobrażałam siebie w dniu ślubu. Była na mnie sporo za mała, więc miałyśmy z tym spory ubaw, kiedy z tył miałam ją zapiętą szpilkami do stanika i wyglądała dobrze do momentu aż.. się odwróciłam. ;p W przymierzalni pani pracująca w salonie wszystko dokładnie na mnie ubierała. Wyglądało to tak, że zdjęłam spodnie i sweterek, a Pani pomagała mi ubrać suknię (najczęściej robi się to przez głowę). Cały czas była bardzo miła. Nie powiedziała niczego niemiłego na temat mojego wyglądu, czego wcześniej bardzo się obawiałam. Wcześniej wspomniałam, że dobrze mieć w głowie plan jaką mniej więcej chcemy suknię. Oczywiście nadal to podtrzymuje, bo najważniejsze jest właśnie nasze samopoczucie. 🙂 Jednak nigdy nie zamykajcie się na propozycje Pań z salonów, bo to właśnie one zajmują się przyszłymi pannami młodymi na co dzień i naprawdę w większości przypadków znają się na rzeczy. Czasami też to, co proponują i na wieszaku wydaje się średnie, na nas wygląda rewelacyjnie. 😀 Ale było super! Ale wracając do mojego pierwszego mierzenia. Wiecie co w tym wszystkim było najpiękniejsze? Kiedy ubrałam pierwszy raz suknię ślubną i poczułam, że to wszystko dzieje się naprawdę. Byłam absolutnie zauroczona. Przed przymierzalnią był mały podest, na który wchodziłam i czułam się jak modelka, mimo że do nich mi daleko ;p Łącznie zmierzyłam trzy suknie, a druga z nich była naprawdę świetna i do końca była przeze mnie brana pod uwagę. 😀 To właśnie do niej przymierzyłam też śliczny długi welon, który marzy mi się podczas ceremonii w kościele. 🙂 Jednak kiedy dodamy do sukni dodatki, takie jak welon, nabiera ona swojego charakteru. 🙂 Godzina, którą miałam zleciała bardzo szybko. Ani się nie obejrzałam a już było po. Stres w trakcie zniknął całkowicie, a pojawiła się tylko radość. 😀 Jestem bardzo, ale to bardzo zadowolona z profesjonalnej obsługi, miłej atmosfery i ogólnie całego podejścia. Jeżeli któraś z Was jest z okolic Szczekocin to serdecznie polecam się umówić i pooglądać, co mają. 🙂 Dodatkowym atutem była możliwość robienia zdjęć, co wcale nie jest powszechne, a ułatwia później rozmyślanie nad tą jedyną suknią. 🙂 Zostawiam Wam tutaj Instagrama salonu ze Szczekocin . 🙂 Nie mają swojej typowej strony internetowej, więc więcej informacji znajdziecie na Facebooku i to tam umawiacie się na mierzenie. 🙂 Po wszystkim wróciliśmy do Krakowa, a sama dałam sobie czas do namysłu. Chciałam dokładnie się zastanowić, a przede wszystkim porównać z sukniami w krakowskich salonach. 🙂 I chociaż ostatecznie mój wybór nie padł na ten właśnie salon to pierwsze mierzenie sukien ślubnych w życiu uważam za bardzo udane. Chciałam Was zachęcić, żeby nie stresować się i podejść do tego z uśmiechem na twarzy. W końcu mamy być najpiękniejsze na świecie, no nie? A będziemy wtedy jak pokażemy szczęście! 🙂 Jak przygotować się do wizyty w salonie sukien ślubnych? Na pewno wiele z Was zastanawia się jak się przygotować do pierwszej wizyty w salonie sukien ślubnych. Co ze sobą zabrać, jak się ubrać lub o czym pamiętać. Jak przygotować się mentalnie już opisałam, opowiadając swoją historię, a teraz kilka rad jak podejść do tematu od strony technicznej. 😀 Rady przed pierwszą wizytą (Szczęśliwa ”trzynastka”): Wybierz taki salon, które najbardziej pasuje Ci klimatem, atmosferą lub polecają Ci go inni (nawet jeżeli nie jest w najbliższej okolicy). Zawsze umów się na konkretną godzinę, żeby pani tam pracująca miała dla Ciebie odpowiednią ilość czasu. Zabierz ze sobą zaufane osoby, które nie będą Ci się bały powiedzieć, że w czymś nie wyglądasz najlepiej, ale z którymi sama super się czujesz. 🙂 Przeszukaj wcześniej internet i zastanów się, w jakim stylu chciałabyś mieć swoją suknię. Pomyśl, co chciałabyś wyeksponować, a co zakryć. 🙂 Nie zamykaj się na propozycje pań z salonu. Najczęściej mają one duże doświadczenie i będą wiedziały, co do Ciebie pasuje. Oczywiście zawsze też miej swoje zdanie, kiedy coś Ci się nie podoba – mów śmiało. 🙂 Jeżeli salon dysponuje dodatkami w stylu: welony, buty, wianki to chętnie je mierz. Sama zobaczysz, że kiedy do sukni dodasz akcesoria – od razu inaczej się prezentuje. Pytaj czy można robić zdjęcia. W salonie, w którym ja byłam pani sama do tego zachęcała. Dzięki temu potem na spokojnie możesz się przyglądnąć, jak wyglądasz w danej sukni. Może zwrócisz uwagę na coś, czego nie zauważyłaś w salonie. 🙂 Pamiętaj o bieliźnie. Nie ubieraj różowych, czerwonych albo czarnych staników. Postaw na beż albo klasyczną biel, żeby nie odróżniał się za bardzo od sukni. 🙂 Ubierz się wygodnie, żebyś szybko mogła zdjąć i ponownie założyć ubranie. Jeżeli nie czujesz się zbyt komfortowo w samej bieliźnie, ubierz rajstopy (nawet takie grubsze), pod dołem sukni i tak ich nie widać. : Nie maluj się za mocno, żeby nie pobrudzić sukni. Możesz zabrać ze sobą także buty na obcasie, ale na pierwsze mierzenie nie jest to konieczne. 🙂 Po mierzeniu poproś o zapisaniu modelu sukni, który szczególnie wpadł Ci w oko oraz ceny, żebyś potem wiedziała po co wrócić lub żebyś mogła sobie jeszcze porównać wszystko w internecie. 🙂 Jest to szczególnie przydatne, kiedy nie mogłaś zrobić zdjęcia. Daj sobie czas (chyba, że masz go ekstremalnie mało). Jeżeli w pierwszym salonie nic nie wpadło Ci w oko, to nie przejmuj się i spokojnie porównaj z innymi. 🙂 Ciesz się! W końcu przygotowujesz się do pięknego dnia. W uśmiechnięta panna młoda to najpiękniejsza panna młoda. 😀 Mam nadzieję, że moja ”szczęśliwa trzynastka” przyda Wam się podczas przygotowań do pierwszych przymiarek sukien ślubnych. 🙂 Jeżeli po wizycie będą nasuwały Wam się jeszcze jakieś wnioski to koniecznie dawajcie znać, będziemy uzupełniać listę. 🙂 A na koniec pytanie: Jak wyglądała Wasza pierwsza wizyta w salonie sukien ślubnych? Coś Was zaskoczyło? Udało się wybrać suknię od razu? Jestem bardzo ciekawa. 🙂 Pozdrawiam! 🙂 PS. Jeżeli macie ochotę dowiedzieć się więcej o kwestiach ślubnych razem ze mną to zapraszam Was na mojego Instagrama. 😀 Często jestem z Wami na stories i pokazuję Wam różne rzeczy związane z targami ślubnymi, inspiracjami czy swoim własnym ślubem. 🙂 Justyna Krawiec Mam na imię Justyna i jestem konsultantką ślubną. Prowadząc swojego bloga, chciałabym pokazać Wam, jak można ułatwić sobie planowanie ślubu i wesela, a dodatkowo przekonać Was, że wedding planner może być przydatny dla każdego. :) Jestem też żoną, która swój własny ślub przeżywała 17 października 2020 roku, więc doskonale rozumiem, co czuje każda osoba planująca swój wielki dzień. :) Jeżeli jesteś w trakcie planowania ślubu lub po prostu ta tematyka to coś dla Ciebie to zapraszam na bloga! :)

Salon sukien ślubnych Łódź. Suknia Ślubne,od projektanta modele kolekcyjne dostępne w showroomie oraz projekty indywidualne dla mam Panny Młodej oraz Druhny. Unikatowe dodatki ślubne uzupełnią całą stylizację ślubną . Zapraszamy do umówienia wizyty na przymiarki w Atelier Sundari . Branża ślubna jest niezwykle konkurencyjna, ale masz do dyspozycji narzędzie, które pozwoli Ci wyróżnić się na tle innych firm – social media. Jak prowadzić media społecznościowe dla salonu sukien ślubnych, florystki albo wedding plannera? Podpowiadamy! Nie bez przyczyny mówi się o ślubie jako tym wyjątkowym dniu i najważniejszym dniu w życiu – państwo młodzi i ich bliscy są gotowi zrobić wszystko, by zapamiętać ten moment na zawsze. Spraw, by Twoja firma miała w tym swój udział i przyszli małżonkowie powiedzieli „tak” nie tylko sobie, ale i Twoim usługom. Podpowiadamy, jak to osiągnąć przez prowadzenie social media w branży ślubnej! Niezależnie od tego, czy działasz już na rynku od kilku lat, czy dopiero chcesz wejść do branży ślubnej, social media mogą pomóc Ci w zdobyciu zleceń i wypełnieniu kalendarza na kilka miesięcy w przód. Jakie korzyści odniesiesz dzięki prowadzeniu kont firmy na Facebooku, Instagramie czy Pintereście? 1. Dotrzyj do nowych klientów branży ślubnej za darmo Twoi klienci są w mediach społecznościowych – zarówno byli, jak i obecni oraz potencjalni. Daj się znaleźć i oznaczyć! Fanpage marki ślubnej na Facebooku czy jej konto na Instagramie to nie tylko Twoje portfolio, ale przede wszystkim kanał do kontaktu z zainteresowanymi osobami. Dzięki nim dowiesz się, kto i gdzie Cię poleca i będziesz mieć możliwość bezpośredniego kontaktu z osobą, której Cię zarekomendowano. Fanpage i rekomendacje od byłych klientów podniosą Twoją wiarygodność jako wykonawcy. Na początkowym etapie działań w branży ślubnej nie musisz mieć nawet strony www – konta w mediach społecznościowych mogą ją przynajmniej na jakiś czas zastąpić. 2. Kieruj reklamy do swojej grupy docelowej W branży ślubnej reklama w social media jest wręcz niezbędna – na początku pozwoli Ci się przebić, a w kolejnych etapach rozwoju marki szybciej zapełniać swój kalendarz. Platformy społecznościowe, np. Facebook i Instagram, umożliwiają targetowanie: – po zainteresowaniach, np. fotografią ślubną, obrączkami, zaproszeniami, – po danych demograficznych (deklaratywnych), np. statusie związku, – po danych behawioralnych, np. dotyczących wykorzystywanych urządzeń i nadchodzących rocznic. Dzięki temu możesz mówić dokładnie do osób, na których pozyskiwaniu Ci zależy. Media społecznościowe w branży ślubnej nierzadko będą substytutem portfolio – możesz tutaj pokazać swoje realizacje, opowiedzieć historie par, podzielić się wskazówkami oraz zainspirować przyszłych nowożeńców. Daj się poznać jako osoba doświadczona, profesjonalna i godna zaufania, która ma na swoim koncie udział w wielu wspaniałych ślubnych projektach. 4. Zbuduj zaangażowaną społeczność Zbuduj zaangażowaną społeczność w social media wokół swojej marki, a kalendarz wypełni się po brzegi! Znajdą się tam osoby polecające Twoje usługi kolejnym potencjalnym klientom, dlatego warto zainwestować swój czas i środki w rozwijanie mediów społecznościowych. W branży ślubnej siła rekomendacji jest szczególnie ważna, bo – choć małżeństwo zawiera się zwykle tylko raz – często po ślubie służy się radą przygotowującym się do ceremonii znajomym i przyjaciołom. Stwórz miejsce, w którym regularnie będziesz przypominać odbiorcom o marce i dasz im przestrzeń do dyskusji zarówno z nią, jak i o niej. Działania w social media dla branży ślubnej warto zacząć od stworzenia strategii, która odpowie na pytania o to: jak działa Twoja ślubna konkurencja w social media, jaka jest Twoja grupa docelowa w mediach społecznościowych, jakie były Twoje dotychczasowe działania pod względem marketingowym,co należy robić, żeby firma się rozwijała, kalendarz był pełen, a społeczność zaangażowana. Możesz przygotować ją samodzielnie albo zlecić ją naszym specjalistom. Warto to zrobić, bo dzięki strategii dowiesz się więcej o swoich konkurentach – przeanalizujemy w niej ich działania i rozłożymy je na czynniki pierwsze, by dowiedzieć się, skąd ich sukces. Sprawdzimy też, które z nich można ulepszyć i zaadaptować do Twoich potrzeb. Gruntownie przebadamy także grupę docelową, by wiedzieć, jakie komunikaty na nią działają, jaką strategię sprzedaży przyjąć i jakie elementy oferty szczególnie eksponować. W wyniku analiz powstanie unikatowa koncepcja komunikacji Twojej marki z branży ślubnej w social media, której wdrożenie zagwarantuje Ci wyróżnienie się na rynku i napływ nowych klientów. Dowiedz się więcej o strategii: Strategia social media – z czego się składa i komu jest potrzebna? Nie we wszystkich mediach społecznościowych efektywność działania będzie taka sama. Na jakie kanały komunikacji powinna postawić firma z branży ślubnej? Facebook dla branży ślubnej – salonu sukien ślubnych, makijażystów, wedding plannerów, florystów i wielu innych Jako podstawowy kanał social media w branży ślubnej najlepiej sprawdzi się Facebook – korzysta z niego najwięcej osób w Polsce, a do tego umożliwia nie tylko prowadzenie fanpage’a, ale także grupy tematycznej. Na fanpage’u marki ślubnej na Facebooku warto dzielić się: przykładowymi realizacjami, opiniami dotychczasowych klientów, ślubnymi poradami, opowieściami o swoich parach i usługach dla nich (case studies),trendach w modzie ślubnej,bieżącymi informacjami o działaniu marki. Możesz także organizować wydarzenia, które odbędą się fizycznie lub wirtualnie, live’y z ekspertami, a nawet założyć własną ślubną grupę tematyczną – idealne miejsce do poznania swoich potencjalnych klientów i ich bolączek. Instagram w branży ślubnej Doskonałym miejscem dla usługodawców, w tym np. fotografów ślubnych, jest Instagram – to dla nich szansa na pokazanie swojej estetyki i umiejętności szerokiemu gronu odbiorców. Warto to robić na różne sposoby, tj. tworzyć posty, stories, reels i transmisje na żywo, a także komentować posty dotyczące związków i narzeczeństwa publikowane przez innych użytkowników. Osoby, które nie mają jeszcze strony www, mogą wykorzystać sekcję wyróżnionych relacji do zaprezentowania siebie, swojego portfolio, cennika oraz odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania, by ułatwić potencjalnym klientom znalezienie interesujących ich informacji. Pinterest w branży ślubnej Branża ślubna na Pintereście przeżywa swój rozkwit – to właśnie tam pary młode szukają ślubno-weselnych inspiracji, dlatego warto zadbać o to, by pojawiała się tam i nasza marka. Niezależnie od tego, czy tworzysz zaproszenia, czy aranżujesz stoły, zadbaj o opisy nasycone słowami kluczowymi i linki do swojej strony www. Zainwestuj również w profesjonalną sesję zdjęciową dla produktów, by pokazać je w jak najatrakcyjniejszy sposób. YouTube dla branży ślubnej – nie tylko dla filmowców YouTube to dla filmowców z branży ślubnej must have – potraktuj go jak kolejną odsłonę portfolio. Mogą tu jednak działać nie tylko twórcy wideo! Bardzo ciekawe kanały na Youtube dla branży ślubnej mogą stworzyć: wedding plannerzy, makijażyści,floryści, cateringi i zespoły kuchenne do wynajęcia. Ślub to dla wielu osób ogromny wydatek, dlatego nim skorzystają z konkretnej oferty, chcą poznać trendy i dostępne rozwiązania. Pokaż im, że masz rozległą wiedzę na temat planowania ceremonii i wesel, by udowodnić, że wybranie Ciebie będzie strzałem w dziesiątkę! Wiesz już, dlaczego i gdzie warto działać – pora na poznanie sprawdzonych sposobów na komunikację w social media marki ślubnej. Oto najlepsze z nich! Niezależnie od tego, czy prowadzisz salę weselną, czy masz salon sukien ślubnych, w social media prezentuj efekty swojej pracy. Zadbaj o to, by każde zdjęcie było wyraźne, estetyczne i wykonane w dobrym świetle – nawet najładniejsza rzecz na kiepskiej fotografii będzie się prezentować nijako. Opowiadaj też historie par i to, jak podchodzisz do ich oczekiwań. Prezentuj usługi przy wykorzystaniu różnych formatów postów, takich jak wideo, pojedyncze zdjęcia, gify czy albumy. Zadbaj też o pokazanie wachlarza swoich umiejętności i możliwości, jakie oferujesz. Jeśli gotujesz, pokaż opcje wegetariańskie, wegańskie czy bez laktozy. Jeśli sprzedajesz suknie – niech modelki mają zarówno bardzo małe, jak i bardzo duże rozmiary, co udowodni, że naprawdę każda panna młoda znajdzie coś dla siebie. Fotografujesz? Dowiedź, że zrobisz magiczny reportaż i w kościele, i w urzędzie. 2. Pokazuj opinie zadowolonych klientów Opinie w branży ślubnej są bardzo ważne, dlatego zadbaj o to, by pokazywać je w mediach społecznościowych. Proś zadowolone pary o kilka słów rekomendacji, które będziesz potem wykorzystywać w swojej komunikacji – wiele z nich z radością się na to zgodzi. Posty z opiniami powinny pojawiać się regularnie, ponieważ są dla wielu osób świetnym pretekstem do wyrażenia w komentarzu własnego zadowolenia. Takie świadectwa zwykłych ludzi mogą być decydującym czynnikiem przekonującym przyszłych małżonków do sięgnięcia po Twoją ofertę. Para bierze ślub raz – a Ty na tych ceremoniach bywasz przynajmniej kilkanaście razy w roku i od podszewki znasz swój biznes. Udowodnij im to! Twórz posty o: trendach i modach w branży ślubnej, częstych błędach par młodych, najciekawszych rozwiązaniach, które podobają się gościom, sposobach na modyfikacje stałych punktów wesela, za którymi nie wszyscy przepadają (np. oczepin). Obawiasz się, że za dużo zdradzisz? Wręcz przeciwnie! To najlepszy sposób na pokazanie, że Twoja wiedza jest rozległa i sięga o wiele dalej, dlatego zatrudnienie Cię będzie świetną inwestycją. 4. Demonstruj proces działania krok po kroku Znów – to Ty masz wiedzę o tym, jak działa branża ślubna. W social media pokazuj parom, jak krok po kroku będzie przebiegać Wasza współpraca. Udowodnisz w ten sposób swój profesjonalizm, unikniesz tłumaczenia wielu osobom tego samego i… uzasadnisz ceny, które na papierze mogą wydawać się zbyt wysokie. W taki sposób możesz zaprezentować etapy tworzenia ślubnego reportażu, ustalania weselnego menu czy szycia sukni ślubnej. Rób to na wiele sposobów – za pomocą infografik, wideo, live’ów czy prezentacji, by każdy potencjalny klient mógł trafić na swoją ulubioną formę contentu. 5. Udowadniaj, dlaczego warto skorzystać z Twojej oferty Social media w branży ślubnej sprzedają, dlatego nie tylko twórz tam swoją ofertę, ale także uzasadniaj, dlaczego warto korzystać właśnie z niej. Tworzysz dekoracje? Pokaż na zdjęciach jakość półproduktów, które wybierasz, i opowiedz w opisie, dlaczego to właśnie one będą najlepsze. Gotujesz? Opowiedz na wideo o tym, z jakich narzędzi i składników korzystasz i dlaczego. Pamiętaj, że Twój potencjalny klient tego nie wie i nic nie jest dla niego oczywiste. Niech nie porównuje samych cen, ale ma też pojęcie, za co dokładnie płaci. 6. Przedstawiaj kwestie formalne Formalności też są ważne. W social media dla marki ślubnej zwróć uwagę na: jasne prezentowanie lokalizacji, w których działasz, wyeksponowanie informacji o dojeździe, jeśli miejsce prowadzenia działalności jest stacjonarne, kwestie wyjazdów w plenery (ma to znaczenie zwłaszcza dla fotografów),prezentację cennika i informację o podpisywanej umowie oraz sposobie rozliczeń. Zrób z tego swoiste FAQ, do którego w każdej chwili będzie można sięgnąć i przekierować kolejnych zainteresowanych. Twój biznes wymaga stuprocentowego zaangażowania z Twojej strony i nie masz czasu na tworzenie społeczności w mediach społecznościowych? Chętnie pomożemy! Możesz nam zlecić prowadzenie dowolnego kanału social media, realizację płatnej kampanii reklamowej albo zrobienie sesji zdjęciowej. Możemy też nauczyć tego Ciebie – wystarczy, że zamówisz szkolenie dedykowane z mediów społecznościowych w branży ślubnej. Zrobimy wszystko, by jak najwięcej par mówiło „tak” Tobie i Twoim usługom! Zapytaj nas o rekomendację dla Twojej marki podczas bezpłatnej konsultacji!

20 lat tradycji. Od ponad 20 lat pomagamy przyszłym Pannom Młodym w wyborze doskonałej i wymarzonej sukni ślubnej. W naszym salonie wiedza i umiejętności przekazywane są od 3 pokoleń - z tego też powodu mamy dziesiątki zadowolonych klientek. Rewelacja! Suknia piękna, dopracowana w każdym szczególe.

Salon sukien ślubnych od dawna uznawany jest za sprawdzony pomysł na biznes, który po prostu musi okazać się sukcesem. Czy rzeczywiście, jest dobry pomysł dla każdego, komu marzy się własna firma? Teoretycznie salon może poprowadzić każdy, kto dysponuje odpowiednim zastrzykiem gotówki oraz posiada lokal pozwalający efektownie prezentować oferowane klientkom suknie? Przyjrzyjmy się. Tekst Krystyna Paszkowska Teoretycznie salon sukien ślubnych nie wymaga od właściciela jakiegoś specjalnego przygotowania. Ważne, aby mieć do dyspozycji lokal o odpowiedniej powierzchni oraz w miejscu szczególnie chętnie uczęszczanym przez potencjalne klientki. Żeby ruszyć z działalnością trzeba również wcześniej podpisać umowę z jednym z dystrybutorów sukien ślubnych. To znaczy, że wcześniej musimy mieć zrobione rozeznanie, jakie marki są najbardziej poszukiwane, gdzie je można zdobyć i z jakimi kosztami to się wiąże. Tylko na kilkanaście sukien, które będą eksponowane w naszym salonie potrzeba będzie około 45-65 tys. zł. Ślubny biznes kwitnie: fakt czy mit Utarło się, że to świetnie prosperujący biznes. Czy jednak tak jest? Niekoniecznie, a właściwie kwitnie tylko w przypadku jeżeli właściciel doskonale zna specyfikę tej działalności gospodarczej. Najlepiej jeśli sam pracował w salonie co najmniej przez kilka lat. Trzeba pamiętać również o tym, że coraz mniej par staje na ślubnym kobiercu, a to znaczy, że chętnych na nasze sukienki wcale nie jest tak dużo. Jeżeli więc planujesz lokalizację w co najmniej średniej wielkiej wielkości mieście, gdzie nie ma zbyt dużej konkurencji, to jest szansa, że nasz biznes się utrzyma. Oczywiście przy założeniu, że jest to miasto, gmina rozwojowa, gdzie mieszka duża grupa młodych osób –potencjalnych klientów naszego salonu. Warto też pamiętać, że nie wystarczy sam fakt otwarcia salonu żeby przyszły do nas rzesze klientek. Aby tak się stało, to nasza ekspozycja musi być szczególnie atrakcyjna. Tu kłania się nasze poczucie dobrego smaku, umiejętność komponowania elementów ekspozycji wystawowej. Jeżeli postawimy tylko na sprzedać gotowych sukien, czy też stylowych dodatków, akcesoria ślubnych, to może to okazać się zbyt nikłą ofertą, aby sukces był w pełni zagwarantowany. Oczywiście dużo zależy od nas samych, naszych chęci do pracy, wręcz determinacji. Zanim salon otworzy podwoje Aby sukienki w pełni wyeksponować potrzebne są manekiny, do tego warto również przemyśleć jak powinna wyglądać nasz witryna, czym ma przyciągnąć oko potencjalnych klientek. Dlatego warto na przykład pomyśleć o podświetleniu prezentowanych sukien. Taka wystawa sprawi, że sukienki będą sprawiały wrażenie bajecznych kreacji. A przecież właśnie taki bajkowy wręcz ślub, to najczęściej marzenie młodej dziewczyny. Jeśli jeszcze nasza klientka będzie miała możliwość zobaczyć się w wybranej sukience w dużym stylowym lustrze, to już niemal pełnia zadowolenia i dla właściciela salonu, i dla klientki. Kiedy dopiero startujemy dopiero z działalnością, zawsze liczymy każdą złotówkę, stąd też nie od razu planujemy zatrudnienie pracowników. Pomyśl o ofercie Prowadząc salon sukien ślubnych warto pomyśleć o zatrudnieniu dobrej krawcowej, która sprosta każdemu wyzwaniu w przypadku konieczności, np. zwężenia sukienki, czy też dokonania innych poprawek. Prowadzenie salonu to również wyzwanie dla osoby, która ma bezpośredni kontakt z klientem. Taka osoba musi doskonale znać się na ślubnej modzie, na bieżąco śledzić jej trendy i co szczególnie ważne potrafić doradzić taki fason, który wydobędzie cały urok z potencjalnej panny młodej. A to – trzeba przyznać – wcale nie jest łatwą sprawą. Przygotowując naszą ofertę warto też pomyśleć o kompleksowej usłudze ślubnej, która obejmowałaby nie tylko same suknie ślubne, ale i kreacje na poprawiny czy dla świadkowej. Ważną kwestią jest też pomoc w drukowaniu zaproszeń, czy też nawiązanie współpracy z pracownią florystyczną, która zadba o wystrój kościoła czy sali, w której planowana jest uroczystość weselna. Konieczne inwestycje Wcześniej wspomniałam już o koszcie zakupu sukienek na ekspozycję (45-65 Do tego należy doliczyć: koszt adaptacji lokalu 5000-8000 zł meble 2000-3000 zł manekiny 1000-2000 zł dzierżawa lokalu 1500-2500 zł (w zależności od wielkości i lokalizacji salonu) Łącznie: zł Każdy kto prowadzi salon sukien ślubnych powinien pamiętać, że jest to biznes sezonowy. Bywają miesiące, gdzie ruch będziemy mieli dość spory, w innym jednak klientki będą nas odwiedzały sporadycznie.

. 154 460 212 404 211 124 391 420

jak otworzyć salon sukien ślubnych