Poświadczona notarialnie kserokopia dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego posiadanie obywatelskiego. Oświadczenie o posiadaniu przez kandydata pełnej zdolności do czynności prawnych. Oświadczenie, że nie jest prowadzone przeciwko kandydatowi postępowanie o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe, a także, że nie toczyło się i nie toczy przeciwko niemu postępowanie dyscyplinarne, z klauzulą "jestem świadoma/y odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia", - sekcja: pliki do pobrania. Odpis lub uwierzytelniona przez notariusza kopia dyplomu ukończenia wyższych studiów prawniczych w Rzeczypospolitej Polskiej i uzyskania tytułu magistra prawa lub zagranicznych studiów prawniczych uznanych w Rzeczypospolitej Polskiej. Życiorys (CV) w formie tradycyjnej, zawierający oświadczenie w sprawie wyrażenia zgody na przetwarzanie danych osobowych w sprawach związanych z procedurą powołania na stanowisko asesora komorniczego oraz pełnieniem funkcji asesora komorniczego, wraz z załączoną jedną aktualną fotografią kandydata oraz adresem do korespondencji i numerem telefonu, ewentualnie adresem e-mail. Zaświadczenie o odbyciu aplikacji komorniczej wraz z potwierdzeniem zdania egzaminu końcowego. Poświadczona notarialnie Uchwała Komisji Egzaminacyjnej potwierdzającej zdanie egzaminu komorniczego. Zaświadczenie lekarskie wydane przez lekarza medycyny pracy o posiadaniu zdolności psychicznej i fizycznej pozwalającej na pełnienie obowiązków asesora komorniczego (wydane w okresie ostatnich 6 miesięcy). Oświadczenie komornika o zamiarze zatrudnienia kandydata na stanowisko asesora komorniczego. Dowód uiszczenia opłaty za wydanie decyzji administracyjnej w wysokości 10 złotych na konto Urzędu Miejskiego w Szczecinie, numer konta: 20 1020 4795 0000 9302 0277 9429. Oświadczenie w sprawie zapoznania się z informacją zamieszczoną na stronie internetowej Sądu Apelacyjnego w Szczecinie, dotyczącą przetwarzania danych osobowych przez Sąd Apelacyjny w Szczecinie, o której mowa w art. 13 ust. 1 i 2 oraz art. 14 ust. 1 i 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 roku w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych osobowych), sekcja: pliki do pobrania. Kwestionariusz osobowy, sekcja: pliki do pobrania. Dokumenty należy złożyć w dwóch egzemplarzach: jeden w oryginale, drugi w kserokopii. Osoby, które wnioskują o powołanie na stanowisko asesora komorniczego i spełniają jednocześnie wymogi określone w art. 11 ust. 3 albo art. 11 ust. 4 ustawy o komornikach sądowych z dnia 22 marca 2018 roku ( ze zm.), zamiast zaświadczeniao odbyciu aplikacji oraz poświadczonej Uchwały Komisji Egzaminacyjnej, o której mowa w pkt. 8, ww. ustawy, powinny dołączyć dokumenty potwierdzające zaistnienie okoliczności, o których mowa w wyżej wskazanych artykułach ustawy.

Sprawa, która trafiła do Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczyła odmowy powołania na wolne stanowisko komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w S. (ogłoszenie z lutego 2013 r.). Odmawiając Minister Sprawiedliwości stwierdził, że warunkiem powołania na stanowisko komornika jest spełnienie przez kandydata przesłanek określonych w art. 10 ust. 1 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji. Jak zaznaczono, do 28 grudnia 2007 r. komornikiem mogła zostać osoba legitymująca się wyższym wykształceniem prawniczym lub administracyjnym. Możliwość taka wynikała z uregulowań nowelizacji z 24 maja 2007 r. Gwarantowało to prawa nabyte asesorów komorniczych zatrudnionych na tym stanowisku w dniu wejścia w życie ustawy. Natomiast w tym dniu nie był zatrudniony na stanowisku asesora komorniczego, stosunek pracy został rozwiązany na mocy porozumienia stron w sierpniu 2007 r. Ponadto nie legitymował się dyplomem ukończenia studiów wyższych administracyjnych, gdyż ukończył zawodowe studia administracyjne i uzyskał tytuł licencjata dopiero w kwietniu 2010 r. Minister podkreślił, że status asesora komorniczego nie jest związany jedynie z decyzją administracyjną o powołaniu na to stanowisko, ale również z faktyczną praktyką na tym stanowisku w kancelarii komorniczej. Dlatego też, nie mógł znaleźć zastosowania przepis ustawy zmieniającej. Minister Sprawiedliwości wskazał, że ustawa zmieniająca zaostrzyła wymogi dotyczące wykształcenia komornika, stanowiąc wymóg ukończenia studiów wyższych prawniczych (w Polsce lub za granicą) i uzyskania tytułu magistra. Tak więc elementem koniecznym do ewentualnego powołania na stanowisko komornika stał się, w przypadku skarżącego, wymóg uzupełnienia wykształcenia. Taką argumentację podzielił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. zaskarżył ten wyrok do NSA podnosząc błędną wykładnię art. 100 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji, polegające na uznaniu, iż decyzja Ministra Sprawiedliwości, powołująca skarżącego na stanowisko asesora komorniczego nie jest wystarczająca do powołania go na stanowisko komornika sądowego, mimo iż powołanie na stanowisko asesora komorniczego decyzją Ministra Sprawiedliwości nie było i nie jest obwarowane dodatkowymi wymogami, jak np. stosunek pracy. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił w styczniu tego roku skargę kasacyjną, podkreślając, że celem regulacji art. 100 było jedynie umożliwienie zatrudnienia w charakterze asesora komorniczego osób, które odbyły praktykę komorniczą i zdały egzamin komorniczy, a nie posiadały odpowiedniego wykształcenia – przewidzianego na nowych zasadach. Jednakże osoby takie, aby być powołanym na stanowisko komornika sądowego winny były uzupełnić wykształcenie i legitymować się wykształceniem wymaganym przez aktualnie obowiązującą ustawę o komornikach sądowych i egzekucji. W okolicznościach opisywanej sprawy dla istotne okazało się, że K. K. w świetle przepisów ustawy obowiązujących do dnia 28 grudnia 2007 r. nie mógłby zostać powołany na stanowisko komornika sądowego, bowiem w tej dacie nie posiadał wykształcenia prawniczego, ani administracyjnego. Tytuł licencjata administracji uzyskał bowiem dopiero w kwietniu 2010 r. NSA jako błędny ocenił pogląd skarżącego, iż wobec nieodwołania go ze stanowiska asesora komorniczego, pomimo rozwiązania umowy o pracę z komornikiem sądowym, nadal zachowuje on status asesora komorniczego uprawniający do zastosowania art.. 12 ust. 2 i 3 ustawy zmieniającej. - Powołanie na stanowisko asesora komorniczego wiąże się z zajmowaniem tego stanowiska, a więc z zatrudnieniem na tym stanowisku – stwierdził NSA. W podsumowaniu NSA stwierdził, że Minister Sprawiedliwości i Wojewódzki Sąd Administracyjny słusznie uznały, że na dzień 28 grudnia 2007 r. nie był zatrudniony jako asesor komorniczy i nie legitymował się dyplomem ukończenia wyższych studiów administracyjnych lub prawniczych, dlatego w obecnym stanie prawnym nie mógł zostać powołany na stanowisko komornika sądowego, bowiem w dacie złożenia wniosku o powołanie go na stanowisko komornika winien wykazać się wyższym wykształceniem prawniczym z tytułem magistra. Orzeczenie jest prawomocne. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 lutego 2017 r. (sygn. akt II GSK 5173/16)

wniosek o powołanie na komornika